خبر اخیر معاون نخست وزیر روسیه و مذاکره کننده کلیدی اوپک پلاس، الکساندر نواک که گفته بود انتظار ندارد این گروه در نشست بعدی خود که برای 4 ژوئن برنامه ریزی شده است تصمیم جدیدی بگیرد.

این موضوع حتی بیشتر از این اتفاق نیافتد، زیرا همزمان با روسیه شریک اصلی روسیه در اوپک پلاس و رهبر بالفعل اوپک آن (عربستان سعودی) به سفته‌ بازانی که نفت می‌فروشند هشدار داد که مواظب باشند.

حتی به طور خاص تر، شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی عربستان سعودی گفت: من به آنها [فروشندگان کوتاه مدت] توصیه می‌کنم که دست به کار شوند، آنها در ماه آوریل چنین کردند.

البته پس از آن که اوپک پلاس از کاهش غافلگیرکننده بیشتر تولید نفت به میزان حدود 1.16 میلیون بشکه در روز خبر داد، ماه آوریل، بی‌ رحمانه‌ ترین ماه تاکنون برای فروشندگان کوتاه مدت در سال جاری بوده است.

با این اوصاف، دو نکته کلیدی در مورد قیمت نفت قبل و بعد از کاهش غیرمنتظره تولید اوپک پلاس وجود دارد که باید برای قیمت نفت در کوتاه‌ مدت و بلند مدت مورد توجه قرار گیرد، اولین مورد این است که اوپک پلاس ممکن است همان کاری را که در ماه آوریل انجام داد و به همان دلیل در ژوئن انجام دهد و دوم اینکه این تفاوت بسیار کمی در مسیر احتمالی کاهش قیمت نفت در چند ماه آینده ایجاد خواهد کرد، درست همانطور که پس از کاهش ناگهانی تولید در آوریل اتفاق افتاد.

دلیل اصلی غافلگیری اوپک پلاس با کاهش بیشتر تولید نفت این است که عربستان سعودی و بسیاری دیگر از کشورهای اوپک برای بقا و شکوفایی به قیمت نفت بالاتر نیاز دارند. از لحاظ تئوری، عربستان سعودی در سال 2023 قیمت نفت سر به سر مالی 78 دلار آمریکا ارزش دارد.

اما در عمل، از آنجایی که قیمت نفت سربه سر مالی، حداقل قیمتی است که یک کشور صادرکننده نفت برای برآوردن نیازهای مخارج مورد انتظار خود به آن نیاز دارد.

در حالی که بودجه خود را متعادل می کند، قیمت واقعی نفت خام مالی عربستان سعودی احتمالاً بسیار بالاتر از آن خواهد بود. در اینجا باید به خاطر داشت که میانگین هزینه استخراج یک بشکه نفت در عربستان سعودی (و در ایران و عراق نیز) فقط 1 تا 2 دلار آمریکا است.

با اضافه شدن هزینه های سرمایه ای واقعی، این هزینه حمل هر بشکه حدود 6-8 دلار آمریکا است.

تفاوت بین این هزینه واقعی و قیمت سرسام آور مالی رسمی نفت عربستان، صرفاً بر اساس برآوردهای خود از مخارج است و این می تواند از یک ماه به ماه دیگر به شدت متفاوت باشد.

آنها این کار را به این دلیل انجام می دهند که تابع هوس های مقامات ارشد سعودی هستند که تمام درآمدهای دولتی عربستان سعودی - و بیشتر آن هنوز از نفت و فرآورده های نفتی به دست می آید - به عنوان بودجه برای هر پروژه حیوان خانگی که در آن زمان در ذهن دارند، می دانند.

یک مورد قابل توجه در این زمینه، بودجه رو به رشد پروژه نئوم عربستان سعودی است. در ابتدا 500 میلیارد دلار هزینه برآورد می شد، دو منبع نزدیک به پروژه اکنون معتقدند که هزینه آن حداقل دو برابر خواهد بود، Neom یک شهر جدید (و منطقه اطراف) خواهد بود که حدود 10200 مایل مربع را در بر می گیرد.

طبق تبلیغات، این یک شتاب دهنده پیشرفت انسانی خواهد بود که ممکن است شامل ویژگی هایی مانند ماه مصنوعی، سواحل درخشان در تاریکی، تاکسی های پهپاد پرنده، و جاذبه ای به سبک پارک ژوراسیک باشد. مارمولک های انیماترونیک و از این نوع مخارج که بخش عمده ای از درآمدهای آرامکوی عربستان تامین می شود، دلیل کلیدی دیگری بود که چرا هیچ سرمایه گذار جدی در غرب نمی خواست با عرضه اولیه فاجعه آمیز آرامکو سعودی ارتباطی داشته باشد.

این کشورها به طور کلی واردکنندگان خالص نفت و گاز هستند، بنابراین ثابت ماندن قیمت‌های نفت بالای 80 دلار بشکه‌ای برنت، و متعاقب آن افزایش قیمت گاز، به این معنی است که تورم برای مدت طولانی‌تری بالاتر باقی می‌ماند، که نرخ‌های بهره را برای مدت طولانی‌تری بالاتر نگه می‌دارد، که این امر باعث افزایش قیمت خواهد شد. (خسارت اقتصادی به آنها وارد شده است)

برای ایالات متحده، این ترس ها پیامدهای بسیار خاصی دارد: یکی اقتصادی و دیگری سیاسی، مسئله اقتصادی این است که از نظر تاریخی هر ۱۰ دلار آمریکا تغییر در قیمت نفت خام منجر به تغییر ۲۵ تا ۳۰ سنت در قیمت هر گالن بنزین می شود.

به ازای هر یک سنت که میانگین قیمت هر گالن بنزین افزایش می‌یابد، بیش از یک میلیارد دلار در سال هزینه مصرف‌کننده از دست می‌رود و اقتصاد ایالات متحده آسیب می‌بیند.

موضوع سیاسی این است که بر اساس آمار دفتر ملی تحقیقات اقتصادی ایالات متحده، از پایان جنگ جهانی اول در سال 2018، رئیس جمهور مستقر ایالات متحده از 11 بار 11 بار در انتخابات مجدد پیروز شده است، اگر اقتصاد ایالات متحده نبود. در رکود اقتصادی دو سال پس از انتخابات آینده.

با این حال، روسای جمهور مستقر ایالات متحده که با اقتصاد در رکود وارد کارزار انتخاباتی مجدد شدند، تنها یک بار از هفت بار برنده شدند. این موضعی نیست که جو بایدن، رئیس جمهور یا حزب دموکرات، بخواهد یک سال مانده به انتخابات بعدی ایالات متحده باشد.

این دلایل به این دلیل است که ایالات متحده مدتهاست به دنبال اعمال یک محدوده قیمتی دقیق برای نفت خام برنت از 40 تا 45 دلار آمریکا در کف (قیمتی که تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا می توانند بقای خود را داشته باشند و سود مناسبی کسب کنند) تا 75 دلار آمریکا بوده است - 80 pb در سقف. (قیمتی که پس از آن تهدید اقتصادی برای ایالات متحده و متحدانش آشکار می شود و تهدید سیاسی برای روسای جمهور مستقر ایالات متحده ظاهر می شود)

این اجرای سخت‌گیرانه در دوران ریاست‌جمهوری پیشین، دونالد ترامپ، ناامید شد، زمانی که عربستان سعودی (با کمک روسیه) در نیمه دوم سال 2018 قیمت نفت را بیش از 80 دلار بشکه برنت افزایش داد، ترامپ به ریاض هشدار داد که این کار را متوقف کند.

رئیس جمهور وقت در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: ما از بسیاری از این ملت‌ها دفاع می‌کنیم و بعد آنها با بالا بردن قیمت نفت از ما سوءاستفاده می‌کنند، خوب نیست. ما از آنها می خواهیم که افزایش قیمت ها را متوقف کنند، ما می‌خواهیم آنها شروع به کاهش قیمت‌ها کنند و از این پس باید سهم عمده‌ای در حفاظت نظامی داشته باشند.

به طور خلاصه، در تمام دوران ریاست جمهوری ترامپ، محدوده قیمت نفت آمریکا/ترامپ تنها یک بار برای یک دوره حدوداً سه هفته ای (از پایان سپتامبر 2018 تا اواسط آن اکتبر) نقض شد.

پس از تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه 2022، ایالات متحده و برخی از متحدان کلیدی آن در ناتو به این نتیجه رسیدند که در نهایت باید خطی در اروپا ترسیم شود که در آن هیچ پیشروی بیشتر روسیه را تحمل نکنند. این بار، بر خلاف الحاق تقریباً بدون مخالف روسیه به منطقه کریمه اوکراین در سال 2014، این متحدان آماده بودند تا رنج کوتاه مدت از دست دادن منابع ارزان و فراوان نفت و گاز روسیه را برای نفع بلندمدت تجدید انرژی ناتو متحمل شوند. ائتلاف امنیتی در تمام شکل هولناکش.

تسریع این تفرقه بین ایالات متحده و متحدان امنیتی آن از یک سو و اتحاد روسیه و چین از سوی دیگر، و در نتیجه دستیابی به موقعیت با بازیگران کلیدی نفت و گاز در خاورمیانه، عنصر اصلی این طرح جدید است.

بخش مهمی از این تلاش‌ها به سمت پایین نگه داشتن قیمت‌های نفت و گاز انجام می‌شود و تا کنون به طور گسترده موفق بوده‌اند.

آزادسازی ذخایر نفت ذخیره شده توسط ایالات متحده و کشورهای آژانس بین المللی انرژی، مداخله ظریف اما مستمر در بازارهای مالی نفت و گاز، و قراردادهای جدید منعقد شده با تامین کنندگان نفت در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا، بسیاری از تلاش های اوپک پلاس را باطل کرده است.

در بالا بردن این قیمت ها انجام دهید و با توجه به اراده سیاسی گسترده ایالات متحده و متحدانش در جهت پایین نگه داشتن قیمت ها، احتمالاً آنها باقی خواهند ماند.

و نقش روسیه در همه اینها چیست؟ اساسا، روسیه از اعضای اوپک می‌خواهد که قیمت‌های نفت را تا جایی که ممکن است بالا ببرند تا بتواند همه آنها را با قیمت‌هایی بهتر از قیمت‌های سقفی که رسماً مجاز به فروش نفت در آن است، پایین بیاورند. خریداران مایل زیادی برای نفت روسیه با تخفیف وجود دارد، خواه در سقف قیمت بشکه 60 دلار آمریکا یا بالاتر از آن باشد.

چین اصلی ترین است، اما هند نیز خریدار بزرگی است و هر چه اوپک قیمت نفت خود را بالاتر می برد، نفت روسیه با تخفیف جذاب تر به نظر می رسد.

همانطور که در کتاب جدیدم نیز تحلیل شده است، نه چین و نه هند (و نه چندین کشور بزرگ خریدار نفت دیگر) اصلاً به تحریم‌های کنونی تحت رهبری ایالات متحده علیه روسیه اهمیت نمی‌دهند.

همچنین جالب توجه است که به نظر نمی‌رسد خود ایالات متحده در مورد چنین فروش‌هایی با قیمت‌های تخفیف‌دار به سطح اوپک ناراحت باشد، زیرا این امر تأثیر خالص کاهش قیمت نفت به طور کلی در بازار جهانی نفت را دارد.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.