کشورهای سرتاسر جهان در حال تثبیت برنامه هایی برای اجرای توسعه انبوه مزارع خورشیدی و بادی و برق رسانی به ناوگان وسایل نقلیه هستند.

در حالی که این خبر خوبی برای انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی است، اما این فناوری‌های تجدیدپذیر همچنان بر استخراج فلزات و مواد معدنی محدودی مانند لیتیوم، مس و کبالت متکی هستند.

بنابراین، در حالی که انقلاب تجدیدپذیر با رکود در استخراج سوخت فسیلی همراه است، باعث رونق چشمگیر معدن خواهد شد.

آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) پیش‌بینی می‌کند که افزایش ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر جهانی به میزان 107 گیگاوات (گیگاوات) افزایش خواهد یافت و در سال 2023 به بیش از 440 گیگاوات خواهد رسید که بزرگترین افزایش مطلق در تاریخ است.

در همین حال، انتظار می‌رود فروش خودروهای الکتریکی در سال جاری 35 درصد افزایش یابد و به 14 میلیون برسد، افزایشی که آژانس بین‌المللی انرژی آن را رشد انفجاری نامیده است.

این آژانس تخمین می زند که رشد بخش خودروهای برقی نیاز به 5 میلیون بشکه نفت در روز را تا سال 2030 جبران می کند.

تمام این رشد مستلزم افزایش عظیم ظرفیت تولید قطعاتی مانند پانل های خورشیدی فتوولتائیک، توربین های بادی و باتری های لیتیوم یونی برای موتورهای برقی و همچنین ذخیره انرژی های تجدیدپذیر است. این امر مستلزم افزایش عظیمی در تولید مواد معدنی کلیدی کمیاب زمین است.

گزارشی از Popular Mechanics که در اوایل سال جاری منتشر شد، ادعا می‌کند که یک اقتصاد برق‌دار در سال 2030 احتمالاً بین 250000 تا 450000 تن لیتیوم نیاز خواهد داشت. در سال 2021، جهان تنها 105 - نه 105000 - تن تولید کرد.

قرار گرفتن در گوشه بازار مواد معدنی کمیاب زمین که تا حد زیادی هنوز استفاده نشده است، یک فرصت اقتصادی بزرگ است. کشورهای سراسر جهان در حال حاضر در حال رقابت برای ایجاد زنجیره تامین مواد اولیه مانند لیتیوم و کبالت هستند. شرکت ها و کشورهای سراسر جهان برای تقویت زنجیره تامین و به دست آوردن ذخایر در سریع ترین زمان ممکن عجله دارند.

تا اینجای کار، غرب بسیار عقب مانده است. چین در حال حاضر بر زنجیره‌های تامین کمیاب زمین تسلط دارد و همچنان به تحکیم قدرت خود در بازار تقریباً انحصاری خود ادامه داده است زیرا به طور فزاینده‌ای به سمت بازارهای نوظهور در آفریقا و آمریکای لاتین پیش می‌رود.

ایالات متحده در تلاش است تا قراردادهای تجاری مشابهی را با تامین کنندگان لیتیوم در آمریکای لاتین ایجاد کند، اما با مقاومت هایی روبرو شده است.

کشورهای در حال توسعه که غنی از مواد معدنی کمیاب زمین هستند، اگر به جای صادرات مواد اولیه به ایالات متحده یا چین، ارزش افزوده را در داخل کشور انجام دهند، سود بیشتری از استخراج آنها خواهند برد.

به همین دلیل، تولیدکنندگان آمریکای لاتین به جای قراردادهای بیشتر با منافع بین‌المللی، برای ایجاد زنجیره‌های ارزش منطقه‌ای انرژی‌های تجدیدپذیر تلاش کرده‌اند. اکنون هند نیز مسیر مشابهی را دنبال می کند.

ABC اخیراً در مقاله‌ای با عنوان هند به مواد معدنی خانگی توجه می‌کند تا خود را تقویت کند، می‌خواهند که این کشور فعالیت‌های معدنی حیاتی خود را گسترش دهد و زیرساخت‌های انرژی پاک خود را از ابتدا تا انتها ایجاد کند. طرح های انرژی پاک.

در حالی که این استراتژی برای مسیر کربن زدایی خود هند و همچنین اقتصادهای محلی بسیار خوب است، نگرانی هایی در مورد اثرات خارجی منفی محیطی مرتبط با افزایش سریع فعالیت معدنی وجود دارد.

Sandeep Pai از اندیشکده Swaniti Initiative به نقل از ABC گفت: هر استخراجی تاثیر دارد. هند باید قبل از شروع استخراج مواد معدنی حیاتی مانند لیتیوم به این فکر کند که همه افراد درگیر، از جمله جوامع محلی، چگونه سود خواهند برد.

واقعیت این است که استخراج معادن یک مبادله ضروری برای کربن زدایی سریع ترکیب انرژی جهانی است. و اگر یک بازار در حال توسعه قرار است از پیامدهای منفی سلامت و زیست محیطی ناشی از رونق معدن رنج ببرد، باید از مزایای آن نیز بهره مند شود. این را می توان تا حدی با ایجاد کل زنجیره تامین در داخل کشور انجام داد.

مزایای مرتبط با آن به سود اقتصادی ناشی از ارزش افزوده محلی، و همچنین هوای پاک تر به لطف افزایش جذب خودروهای برقی و انرژی های تجدیدپذیر در بازارهای خود مربوط می شود.

در سطح جهانی، ما باید تعادلی برقرار کنیم که در جایی بین تمرکز بسیار باریک بر نزدیک شدن به حمایت و حمایت از دوستان و دامنه بسیار گسترده ای که منجر به زنجیره های عرضه جهانی کج می شود قرار گیرد.

یک رسانه شاد شامل منابع متنوعی است که قدرت ژئوپلیتیکی زیادی به هیچ یک از نهادها نمی دهد (ما به شما نگاه می کنیم، چین) اما به اندازه کافی به هم مرتبط است تا در صورت تزلزل هر یک از بازارها از شوک جلوگیری کند. ایجاد بازارهای رقیب مواد معدنی کمیاب زمین در سراسر جهان برای چنین تعادلی امیدوار کننده است.

این نه تنها به این معنی است که مزایای کربن زدایی به طور گسترده تری به اشتراک گذاشته می شود، بلکه به این معنی است که مبادلات منفی نیز به طور عادلانه پراکنده خواهند شد.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.