ذخیره سازی انرژی ترموشیمیایی (TCES) یک فناوری نوظهور است که می تواند شیوه ذخیره و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر را متحول کند.

از آنجایی که جهان در حال انتقال به سمت آینده انرژی پاک تر و پایدارتر است، انرژی خورشیدی و بادی به منابع برق محبوبیت فزاینده ای تبدیل شده اند، با این حال یکی از چالش های عمده ای که این منابع انرژی تجدیدپذیر با آن مواجه هستند، ماهیت متناوب آنهاست.

پنل های خورشیدی فقط زمانی که خورشید می تابد برق تولید می کنند و توربین های بادی فقط زمانی که باد می وزد برق تولید می کنند، این موضوع متناوب می‌تواند به دوره‌هایی از مازاد و کمبود انرژی منجر شود و تکیه صرفاً به این منابع تجدیدپذیر برای نیازهای انرژی ما را دشوار می‌سازد.

این جایی است که ذخیره‌سازی انرژی ترموشیمیایی وارد می‌شود. با ذخیره انرژی اضافی تولید شده در دوره‌های تولید انرژی تجدیدپذیر بالا، سیستم‌های TCES می‌توانند به هموارسازی نوسانات عرضه و تقاضا کمک کنند و شبکه برق پایدارتر و قابل اطمینان‌تری را تضمین کنند.

علاوه بر این، این انرژی ذخیره شده می تواند زمانی که تولید انرژی تجدیدپذیر کم است آزاد شود و به پر کردن شکاف بین عرضه و تقاضا کمک کند.

مفهوم ذخیره‌سازی انرژی ترموشیمیایی جدید نیست، اما پیشرفت‌های اخیر در علم و مهندسی مواد، این فناوری را به قابلیت تجاری نزدیک‌تر کرده است، TCES در هسته خود شامل استفاده از واکنش های شیمیایی برای ذخیره و آزادسازی انرژی است.

هنگامی که انرژی خورشیدی یا باد بیش از حد وجود دارد، انرژی برای ایجاد یک واکنش شیمیایی برگشت‌پذیر استفاده می‌شود که انرژی را به شکل پیوندهای شیمیایی ذخیره می‌کند، هنگامی که انرژی ذخیره شده مورد نیاز است، واکنش معکوس می شود و انرژی به صورت گرما آزاد می شود که می تواند دوباره به الکتریسیته تبدیل شود.

یکی از مزایای کلیدی ذخیره انرژی ترموشیمیایی، چگالی انرژی بالای آن است، در مقایسه با سایر فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی، مانند باتری‌ها یا ذخیره‌سازی آبی پمپ شده، سیستم‌های TCES می‌توانند انرژی بیشتری را در واحد حجم یا وزن ذخیره کنند.

این امر TCES را به گزینه ای جذاب برای ذخیره سازی انرژی فصلی تبدیل می کند، جایی که انرژی اضافی تولید شده در دوره های تولید انرژی تجدیدپذیر بالا، مانند ماه های تابستان، می تواند در دوره هایی با تولید کمتر، مانند ماه های زمستان، ذخیره و آزاد شود.

علاوه بر این مزایا، ذخیره انرژی ترموشیمیایی پتانسیل راندمان بالا و اثرات زیست محیطی کم را نیز ارائه می دهد، با انتخاب دقیق مواد و واکنش های شیمیایی مورد استفاده در سیستم های TCES، می توان تلفات انرژی را به حداقل رساند و ردپای محیطی فرآیند ذخیره سازی را کاهش داد.

علاوه بر این، گرمای تولید شده در طول فرآیند آزادسازی انرژی می‌تواند برای کاربردهای دیگر مانند گرمایش منطقه‌ای یا فرآیندهای صنعتی مورد استفاده قرار گیرد و کارایی کلی سیستم را افزایش دهد.

با وجود این ویژگی‌های امیدوارکننده، ذخیره‌سازی انرژی ترموشیمیایی هنوز در مراحل اولیه توسعه است و قبل از اینکه بتوان آن را به طور گسترده مورد استفاده قرار داد، باید بر چندین چالش غلبه کرد.

اینها شامل نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد مواد و سیستم های واکنش مناسب و همچنین توسعه فرآیندهای تولید مقرون به صرفه و مقیاس پذیر است.

با این حال، با سرمایه گذاری مستمر در تحقیق و توسعه، ذخیره انرژی ترموشیمیایی این پتانسیل را دارد که نقش مهمی در باز کردن پتانسیل کامل انرژی خورشیدی و بادی ایفا کند و به تسریع انتقال جهانی به سمت آینده انرژی پایدارتر و انعطاف پذیرتر کمک کند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.