برآوردهای اولیه حاکی از آن است که میدان نفتی اریدو عراق بین 7 تا 10 میلیارد بشکه ذخایر نفت دارد.

منابع ارشد صنعت نفت روسیه گفته اند که رقم واقعی ممکن است 50 درصد بیشتر از رقم فعلی باشد و در هر صورت، میدان اریدو - بخشی از منطقه اکتشاف و توسعه بلوک 10 عراق - بزرگترین کشف نفت در 20 سال گذشته در عراق است و روسیه می خواهد همه آن را در کنار متحد اصلی ژئوپلیتیکی خود، چین، کنترل کند.

این در راستای هدف مسکو و پکن از دور نگه داشتن غرب از قراردادهای انرژی در عراق است تا بغداد را به محور جدید ایران و عربستان نزدیکتر نگه دارد و به هژمونی غرب در خاورمیانه پایان دهد [که] تعیین کننده خواهد بود.

فصلِ مرگ نهایی غرب

موافقت هفته گذشته وزارت نفت عراق برای Inpex - شرکت بزرگ نفتی متحد اصلی ایالات متحده ژاپن - برای فروش 40 درصد سهام خود در منطقه بلوک 10 که حاوی کشف عظیم اریدو است، راه را برای شرکت لوک اویل (Lukoil) روسیه باز می کند تا کنترل کامل بر این منطقه را در دست بگیرد. (کل منطقه نفت خیز)

لوک اویل 60 درصد از سهام کل بلوک 10 را در اختیار داشت و مابقی در اختیار شرکت ژاپنی بود، با این حال از ماه مارس به دنبال راه‌هایی برای بیرون راندن Inpex از بلوک و همراه با آن آخرین بقایای نفوذ غرب در منطقه بوده است.

در ماه مارس شرکت دولتی نفت ذی قار عراق (DQOC) به طور رسمی توسعه ذخایر بلوک 10، از جمله برای کل میدان اریدو را تایید کرد؛ بلوک 10 در جنوب شرقی عراق تقریباً 120 کیلومتری غرب مسیر اصلی صادرات نفت از بصره، و درست در جنوب میادین عظیم نفتی در ناصریه و اطراف آن قرار دارد.

قرارداد بلوک 10 که در سال 2012 به لوک اویل و اینپکس در چهارمین دور صدور مجوز عراق اعطا شد، دستمزد نسبتاً بالایی به ازای هر بشکه 5.99 دلار آمریکا می دهد، اگرچه در آن زمان میدان وسیع اریدو کشف نشده بود.

در سال 2021 پس از آزمایش‌های اولیه وزارت نفت عراق اعلام کرد که انتظار دارد حداکثر تولید روزانه 250 هزار بشکه (بشکه در روز) از اریدو تا آن زمان تا سال 2027 باشد، معتقدند که اوج تولید می تواند حداقل 100000 بشکه در روز بالاتر از رقم قبلی باشد، مشروط به اینکه برآوردهای جدید ذخایر درست باشد.

اگرچه با توجه به تاخیر در توسعه از سال 2021، تاریخی که برای اتمام عملیات آن به دست می آید به پایان سال 2029 می رسد.

در سال 2021 قبل از خروج رسمی ایالات متحده از عراق با پایان دادن به ماموریت رزمی خود در پایان دسامبر - واضح بود که واشنگتن می دانست روسیه و چین در درازمدت در این کشور چه وضعیتی دارند و چگونه (نفوذ) ایالات متحده توسط عراق دستکاری می شد.

در آن زمان دانا استرول معاون دستیار وزیر دفاع آمریکا گفت: واضح است که برخی از کشورها و شرکای آمریکا می‌خواهند با آزمایش همکاری عمیق‌تر با آمریکا، آنچه را که می‌توانند از ایالات متحده به دست آورند، محافظت کنند و آزمایش کنند، چینی ها یا روس ها، به ویژه در فضای امنیتی و نظامی.

این دیدگاه می‌توانست به همان اندازه نه فقط عراق، بلکه بیشتر کشورهای خاورمیانه را در آن زمان مورد توجه قرار دهد - به ویژه عربستان سعودی و امارات، با این حال این بینش عمیق در آن مقطع هیچ تأثیری بر واشنگتن نداشت و هیچ مانعی برای تلاش مستمر روسیه یا چین برای بیرون راندن کامل ایالات متحده از خاورمیانه نداشت.

برای عراق پایان بازی از تسلط مؤثر روسیه بر صنعت نفت و گاز منطقه پر دردسر نیمه خودمختار کردستان در شمال این کشور آشکار شده است.

پس از آن که 93 درصد از ساکنان آن به استقلال کامل از عراق در سپتامبر 2017 رأی دادند، متعاقب آن روسیه در همکاری با دولت مرکزی عراق، کار را به جایی رساند که در مرحله نهایی طرح الحاق مؤثر اقلیم کردستان عراق به بقیه عراق، اکنون با سرعت تمام در حال انجام است.

با توجه به این موضوع روسیه و چین اکنون در حال حرکت برای تضمین تسلط خود بر بقیه عراق هستند و حذف Inpex از میدان وسیع اریدو تنها آخرین نمونه از استراتژی گسترده تر آنها در انجام این کار است.

قراردادهای متعدد اکتشاف و توسعه میدانی، به علاوه موافقت‌نامه‌های بی‌شماری (فقط قراردادی) با مشخصات پایین‌تر، با شرکت‌های روسی و چینی به دو کشور این امکان را می‌دهد تا از این فرصت‌ها برای حضور سخت‌تر ژئوپلیتیکی در سراسر کشور عراق، از جمله در ساختار عراق استفاده کنند.

زیرساخت کلیدی آن در جلسه اخیر کابینه عراق توافق شد که این کشور اکنون باید حمایت کامل خود را از اجرای همه جنبه‌های توافق چارچوبی گسترده عراق و چین که در دسامبر 2021 امضا شد، ارائه کند، اما در اصل بیش از یک سال قبل از آن موافقت شد.

که این توافق از نظر دامنه و مقیاس بسیار شبیه به توافقنامه همکاری جامع 25 ساله ایران و چین است.

بخش مهمی از هر دو قرارداد این است که چین ابتدا از تمام پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمی که در عراق در طول مدت قرارداد اجرا می‌شوند، امتناع می‌کند و حداقل 30 درصد تخفیف برای تمام نفت، گاز داده می‌شود و همچنین پتروشیمی هایی که خریداری می کند.

یکی دیگر از بخش‌های کلیدی توافق چارچوب عراق و چین این است که پکن مجاز است کارخانه‌هایی را در سراسر کشور بسازد و در نتیجه زیرساخت‌های حمایتی ایجاد کند.

این امر شامل - به ویژه برای ابتکار کمربند و جاده - پیوندهای راه آهن است که همه توسط کارکنان مدیریت خود از شرکت های چینی در عراق نظارت می شود و زیرساخت‌های راه‌آهن در عراق پس از تکمیل شبکه در ایران تکمیل می‌شود و این کار به طور جدی در اواخر سال ۲۰۲۰ با قرارداد برق‌رسانی ۹۰۰ کیلومتر راه‌آهن اصلی که تهران را به شهر شمال شرق مشهد متصل می‌کند، آغاز شد.

علاوه بر این طرح هایی برای ایجاد خط قطار سریع السیر تهران-قم-اصفهان و گسترش این شبکه ارتقا یافته تا شمال غرب از طریق تبریز انجام شد و تبریز - محل چندین سایت کلیدی مرتبط با نفت، گاز و پتروشیمی و نقطه شروع خط لوله گاز تبریز - آنکارا - قرار است نقطه محوری 2300 کیلومتری جاده ابریشم جدید باشد که پایتخت چین را به تهران، و قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان را در طول مسیر، قبل از اینکه از طریق ترکیه وارد اروپا شود، متصل خواهد کرد.

این طرح‌ها به نوبه خود به طرح‌های متعاقب روسیه و چین برای تبدیل کل منطقه جنوب شرقی عراق - که با قطب اصلی صادرات نفت بصره ختم می‌شود - به منطقه‌ای متقابل نفت و گاز تحت کنترل روسیه و چین مرتبط می‌شود.

زمینه ها و مراکز حمل و نقل برآورده شده است، یکی از این توافقات اساسی تصویب نزدیک به 1 تریلیون IQD (700 میلیون دلار) توسط بغداد برای پروژه های زیربنایی در شهر الزبیر در جنوب بصره بود.

عباس الساعدی فرماندار این شهر در زمان انعقاد قرارداد گفت که مشارکت سنگین چین در این پروژه ها بخشی از توافقنامه گسترده نفت در برابر بازسازی و سرمایه گذاری است - بخشی از توافق عمومی نفت در برابر ایده پروژه ها در سپتامبر 2019 توسط بغداد و پکن امضا شد.

اعلام الزبیر مدت کوتاهی پس از اعطای قرارداد بزرگ دیگری توسط بغداد به یک شرکت چینی دیگر برای ساخت فرودگاه غیرنظامی به جای پایگاه نظامی در مرکز استان ذی قار نفت خیز جنوبی منتشر شد.

منطقه ذی قار شامل دو میدان نفتی بالقوه بزرگ عراق - غراف و ناصریه - است و چین گفته است که قصد دارد تا سال 2024 این فرودگاه را تکمیل کند.

این منطقه همچنین در شمال میدان نفتی عظیم اریدو و در شمال غربی بصره قرار دارد و پروژه فرودگاه شامل ساخت چندین ساختمان باربری و جاده هایی است که فرودگاه را به مرکز شهر و به طور جداگانه به سایر مناطق نفتی کلیدی در جنوب عراق متصل می کند و این به نوبه خود به دنبال معامله دیگری بود که شامل ساخت شهر الصدر توسط شرکت های چینی، واقع در نزدیکی بغداد با هزینه ای بین 7 تا 8 میلیارد دلار آمریکا، همچنین در چارچوب نفت برای بازسازی می شود.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.