آینده برای پالایشگاه های نفت چه خواهد بود؟ برخی پیش بینی ها تصویری تاریک برای پالایشگاه‌ها ترسیم می‌کنند، اما ممکن است لزوماً به واقعیت تبدیل نشوند.

صنعت پایین دستی اخیراً توجه فزاینده‌ای را به خود جلب کرده است و پیش‌بینی‌کنندگان اساساً به پالایشگاه‌ها هشدار می‌دهند که برای کاهش تقاضای سوخت و تمرکز جدید بر پتروشیمی‌ها به عنوان منبع اصلی درآمد آماده شوند.

این هشدارها در واقع جدید نیستند و برای چندین سال این انتظار پیش‌فرض برای صنعت پالایش در میان کاهش دو برابری دولت‌ها و فعالان انتقال انرژی بوده است.

وقتی این انتقال سرعت می‌گیرد، این بحث ادامه یافت، پالایشگاه‌ها چاره‌ای جز تکیه بیشتر به پتروشیمی‌ها نخواهند داشت، زیرا خودروهای الکتریکی تقاضای بنزین را کاهش می‌دهند و باد و خورشید جایگزین گاز به عنوان سوخت تولید برق می‌شوند.

با این حال تا کنون واقعیت کمتر از انتظارات بوده است و همانطور که سرپرست تحقیقات ویتول اخیراً گفته است: سرعت انتقال انرژی در نفت و حمل‌ونقل کمتر از انتظارات بوده است و در عین حال، فقدان سرمایه‌گذاری در این صنعت آنطور که انتظار می‌رفت به کمبود عرضه تبدیل نشده است.

رشد فروش خودروهای برقی به ویژه در ایالات متحده کاهش می‌یابد و به دلیل تورم هزینه و در برخی مکان‌ها تقاضای ضعیف‌تر یا مخالفت‌های جامعه محلی، انرژی‌های بادی و خورشیدی نیز کاهش می‌یابد.

با این حال پیش بینی‌های هشدار دهنده همچنان ادامه دارد.

آخرین مورد از وود مکنزی است که گفت: با پیشرفت انتقال انرژی، پالایشگاه ها با نبردی فزاینده داروینی برای موجودیت مواجه می شوند. این مشاور در گزارش خود اعلام کرد که انعطاف پذیری و ادغام پالایش نفت و تولید پتروشیمی برای صنعت پایین دستی در آینده حیاتی خواهد بود.

این گزارش بر اهمیت پتروشیمی‌ها در بلندمدت تاکید می‌کند، با این فرض که روند گذار سرعت خود را افزایش می‌دهد و در نتیجه تقاضا برای سوخت کاهش می‌یابد.

در واقع این پیش‌بینی تقریباً با تمام پیش‌بینی‌ها برای آینده پالایشگاه هماهنگ است: از آنجایی که انتقال به برق تقاضا برای سوخت را کاهش می‌دهد، صنعت برای ادامه حیات باید به پتروشیمی‌ها تکیه کند.

بر خلاف تقاضا برای سوخت، این پیش‌بینی‌ها اشاره می‌کنند، تقاضا برای پتروشیمی‌ها به دلیل تطبیق‌پذیری کاربرد آنها در صنایع، شانس بسیار خوبی برای بقای بلندمدت دارد. این و سوخت های زیستی آینده صنعت پالایش خواهد بود.

با این حال، داده های تقاضا نشان می دهد که این پیش بینی ها بهتر است با کمی نمک در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، در ژوئیه امسال، رویترز خاطرنشان کرد که اداره اطلاعات انرژی بارها کاهش تقاضای بنزین را پیش‌بینی کرده بود و مجبور شد بعداً آن را برای رشد تقاضا اصلاح کند.

این گزارش همچنین اشاره می‌کند که پیش‌بینی اینکه تقاضا برای بنزین در هر دوره معین به کجا خواهد رفت، به دلیل عوامل متعددی که برای تعیین جهت تغییر در تعامل هستند، واقعاً دشوار است.

به‌عنوان یک قاعده کلی، با این حال، زمانی که قیمت‌ها پایین‌تر است، تقاضا افزایش می‌یابد و زمانی که قیمت‌ها بالاتر می‌رود، ضعیف می‌شود. البته همه‌گیری اثر خود را در بازار سوخت به جا گذاشته است، زیرا کار هیبریدی که به ضرورت در طول قرنطینه محبوب شد، برای بسیاری انتخاب باقی ماند.

این تقاضا برای سوخت است که احتمالاً باز نخواهد گشت و پیش‌بینی‌ها را برانگیخت که تقاضای بنزین، حداقل در ایالات متحده، در سال 2018 به اوج خود رسید.

در واقع، تقاضای فعلی بنزین در بزرگترین اقتصاد جهان به طور قابل توجهی کمتر از میانگین 9.33 میلیون بشکه در روز است که برای سال 2018 ثبت شده بود، اما نه آنقدر که پالایشگاه ها را نگران چشم انداز بلندمدت خود کند. در واقع، داده های آماری نشان می دهد که تقاضا برای نفت تا حد زیادی از رکود همه گیر بهبود یافته است، حتی اگر دیگر هرگز به سطح قبل از همه گیری باز نگردد.

به گفته تحلیلگران Wood Mackenzie تاکید بیشتر بر مواد پتروشیمی، قرار گرفتن پالایشگاه ها در معرض اقدامات تنبیهی دولت در برابر انتشار کربن را کاهش می دهد: این گزارش خاطرنشان کرد که پتروشیمی ها قابل احتراق نیستند، به این معنی که انتشار محدوده 3 آنها کمتر از سوخت های موتورهای احتراق داخلی است.

با این حال هم این و هم بسیاری از گزارش‌های دیگر فرض می‌کنند که استفاده از خودروهای الکتریکی یک منحنی خطی به سمت بالا خواهد بود، به نظر نمی رسد که این مورد، جز در چین باشد.

با این حال حتی در چین فروش خودروهای برقی کاهش می‌یابد و باعث ایجاد شک و تردید در مورد پتانسیل خودروهای الکتریکی برای جایگزینی کامل خودروهای ICE در این مرحله، حتی با یارانه‌های سخاوتمندانه دولتی می‌شود.

البته می‌توان این بحث را مطرح کرد که این کاهش فروش خودروهای برقی تنها امری اجتناب‌ناپذیر را برای پالایشگاه‌ها به تأخیر می‌اندازد و دیر یا زود، آنها باید برای آینده‌ای برنامه‌ریزی کنند که در آن فروش سوخت بخش بسیار کوچک‌تری از تجارت آنها نسبت به پتروشیمی‌ها باشد.

از سوی دیگر، چندین سال پیش، بلومبرگ پیش‌بینی کرد که ظرفیت پالایشی جدید چین نسبت به تقاضا مازاد است و به دارایی‌های معلق تبدیل خواهد شد، زیرا قرار بود تقاضای سوخت تا سال 2025 به اوج خود برسد.

جایی که چندین پالایشگاه در طول همه گیری تعطیل شدند.

در واقع این ظرفیت مازاد پالایش باعث شد رویترز در ماه اکتبر پیشنهاد کند که چین به لطف ظرفیت پالایشی خود، غرب را از کمبود سوخت در زمستان امسال نجات خواهد داد. اساساً، در حالی که در اروپا و پالایشگاه های ایالات متحده تعطیل یا به کارخانه های سوخت زیستی تبدیل می شدند، چین تعداد بیشتری از آنها را می ساخت.

وضعیت در حال حاضر حاکی از آن است که دومی در مسیر درستی قرار داشت - در حالی که بزرگترین بازار خودروهای برقی در جهان است.

پیش بینی آینده بلندمدت هر صنعت کار دشواری است. ناشناخته های زیادی وجود دارد که بتوان یک نگاه اجمالی قابل اعتماد به جهان چند دهه بعد ارائه کرد.

با این حال به نظر می رسد این کار به خصوص در مورد صنعت انرژی دشوار باشد. این پیش‌بینی‌ها مبتنی بر فرضیاتی هستند که تقریباً قطعی در نظر گرفته می‌شوند – تا زمانی که هرگز محقق نشوند. شاید بهترین اقدام برای پالایشگاه ها این باشد که برای جلوگیری از تغییر الگوهای تقاضایی که ممکن است این انتقال ایجاد کند عجله نکنند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.