درخواست‌های آژانس بین المللی انرژی از دولت‌ها برای حمایت از انتقال انرژی پاک، به طور کامل (دقیق) افزایش هزینه‌ها، بازدهی کم و مخالفت فزاینده مصرف‌کنندگان و صنایع را در نظر نمی‌گیرد.

آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) که به عنوان ناظر انرژی کشورهای OECD شناخته می‌شود، بار دیگر نگرانی‌های خود را در مورد اوج قریب‌الوقوع تقاضای هیدروکربن که پیش‌بینی می‌شود قبل از سال 2030 رخ دهد، ابراز کرده است.

برای تولیدکنندگان هیدروکربن، به ویژه اوپک پلاس و ایالات متحده، به اقتصاد در حال مبارزه چین. تغییر مداوم چین از هیدروکربن ها به انرژی های تجدیدپذیر و آزادسازی بالقوه اقتصاد این کشور به این ارزیابی کمک می کند.

فاتح بیرول، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی، چالش‌های جاری در اقتصاد چین و تقاضای انرژی را به‌عنوان یک تحول مثبت و همزمان با انتقال انرژی قابل توجه در این کشور می‌بیند با این حال، آخرین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی به تحلیلی جامع از تقاضای هیدروکربن چین یا تولید کم انرژی انرژی تجدیدپذیر نمی‌پردازد.

گزارش آژانس بین‌المللی انرژی عمدتاً بر ارزیابی‌های خود تکیه می‌کند و نشان می‌دهد که چین، به عنوان یک محرک جهانی رشد تقاضای هیدروکربن، در حال رسیدن به نقطه عطف است. آژانس بین‌المللی انرژی می‌گوید: چین در حال رسیدن به نقطه عطف است و کل تقاضای انرژی آن احتمالاً در اواسط این دهه به اوج خود می‌رسد.

این تحولات برای تغییرات آب و هوای جهانی و تلاش‌ها برای مبارزه با گرمایش جهانی مثبت تلقی می‌شود، زیرا پکن با پیشی گرفتن از ایالات متحده و اروپا به بزرگترین آلوده کننده جهان تبدیل شده است.

آژانس بین المللی انرژی پیش بینی می کند که رشد تولید ناخالص داخلی چین تا سال 2030 به طور متوسط کمتر از 4 درصد در سال خواهد بود. با این حال، با توجه به اقتصاد غیرلیبرالیزه چین، که در آن مداخلات و سرمایه گذاری های دولتی به طور بالقوه می تواند باعث رشد تولید ناخالص داخلی بالاتر شود، این پیش بینی ها غیرقابل اثبات هستند.

تا زمانی که نخبگان حاکم چین در قدرت باقی می‌مانند و فضا را برای نهادهای خصوصی محدود می‌کنند، اظهارات آژانس بین‌المللی انرژی باید با شک و تردید تلقی شود. علاوه بر این، انتظارات کاهش آلودگی و انتشار گازهای گلخانه ای در چین با سرمایه گذاری های قابل توجه در زغال سنگ، گاز طبیعی و نفت خام در داخل و خارج از این کشور متفاوت است.

در حالی که بازار در حال حاضر اوج احتمالی تقاضای زغال سنگ را در سال 2023 پیش بینی می کند، این لزوما نشان دهنده نیاز به ظرفیت تجدید نیست. این امر به ویژه با توجه به مبارزه فزاینده چین با تامین آب، که انرژی زغال سنگ را به یک منبع انرژی حیاتی در فصول خشک‌تر تبدیل می‌کند، مهم است.

از سوی دیگر، چین به تدریج در حال تبدیل شدن به محرک اصلی تامین انرژی مبتنی بر هیدروکربن است، در حالی که محرک های جدیدی مانند هند و برخی کشورهای اروپایی در حال ظهور هستند. دستیابی هند به توسعه اقتصادی قابل توجه و جاه طلبی های رشد اقتصادی کشورهای آفریقایی ممکن است برخی از چالش های مرتبط با رشد تقاضای چین را کاهش دهد یا حتی از بین ببرد.

ارزیابی‌های آژانس بین‌المللی انرژی، به‌ویژه از نظر چشم‌انداز خوش‌بینانه آژانس در مورد رشد و تأثیر انرژی‌های تجدیدپذیر در سراسر جهان، با انتقاداتی مواجه است.

این گزارش نشان می‌دهد که انرژی‌های تجدیدپذیر بر اساس سناریوهای خوش‌بینانه، از جمله گسترش وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) و سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در بادی، خورشیدی، هیدروژن سبز و آمونیاک دریایی، نیمی از تقاضای برق جهان را تا سال 2030 برآورده خواهند کرد.

آژانس بین المللی انرژی بر این ایده تاکید می کند که مصرف کنندگان در سراسر جهان مشتاق تغییر سیستم های گرمایشی خود به برق یا پمپ های حرارتی هستند.

این گزارش رشد چشمگیر انرژی و فناوری های پاک را تایید می کند. به عنوان مثال، تعداد خودروهای الکتریکی فروخته شده از یک در 25 خودرو در سال 2020 به یک در پنج تنها در سه سال افزایش یافته است.

با این حال، ادعای آژانس بین المللی انرژی مبنی بر غیرقابل توقف انتقال به انرژی پاک قابل بحث است. در حالی که فروش خودروهای الکتریکی جدید در حال افزایش است، بسیاری از آنها به یارانه ها یا استراتژی های دولتی، به ویژه در چین، متکی هستند.

هیچ نشانه ای وجود ندارد که اکثر وسایل نقلیه، به ویژه در کشورهای غیر OECD یا چین، خودروهای برقی باشند. چالش‌های فنی، در دسترس بودن شبکه برق، محدودیت‌های ظرفیت، و هزینه خودروهای الکتریکی به طور کامل در نظر گرفته نشده است.

در اروپا و ایالات متحده، انرژی بادی و خورشیدی فراساحلی با چالش‌های فزاینده‌ای از جمله افزایش هزینه‌ها به دلیل محدودیت‌های زنجیره تامین، نرخ‌های بهره و شرایط مالی کم قرارداد خرید برق (PPA) مواجه هستند.

تعداد فزاینده ای از پروژه های بادی فراساحلی در سراسر جهان به دلیل مشکلات مالی به تأخیر افتاده یا نیاز به مذاکره مجدد دارند. با این حال، آژانس بین المللی انرژی به اندازه کافی به این مسائل مالی، فنی و زنجیره تامین فزاینده رسیدگی نمی کند.

با وجود تعداد قابل توجهی از پروژه های هیدروژن سبز مورد بحث، تنها 7 تا 8 درصد از این پروژه ها به طور کامل تامین مالی شده اند و بقیه در مرحله برنامه ریزی باقی مانده است. انتظار نمی رود جایگزینی هیدروکربن ها با هیدروژن یا آمونیاک قبل از سال 2035 اتفاق بیفتد و حتی این جدول زمانی خوش بینانه است.

درخواست‌های آژانس بین‌المللی انرژی از دولت‌ها برای حمایت از انتقال انرژی پاک به طور کامل هزینه‌های افزایش‌یافته، بازده کم و مخالفت فزاینده مصرف‌کنندگان و صنایع را در نظر نمی‌گیرد. در اروپا، هم مصرف کنندگان و هم صنایع با افزایش قابل توجهی در قبوض برق روبرو هستند که نمی توانند آن را کاهش دهند. هزینه های اضافی پمپ های خورشیدی و حرارتی اغلب برای اکثر افراد، صرف نظر از حمایت دولت، غیرقابل تحمل است.

حتی دولت‌های OECD برای تامین مالی استراتژی‌های خود با مشکل مواجه هستند، همانطور که چالش‌های جاری در هلند، بریتانیا، آلمان و ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد.

در حالی که به نظر می‌رسد آژانس بین‌المللی انرژی و اکثر دولت‌های غربی دیدگاهی جزئی دارند، جهان دستخوش تغییرات مهمی است. در حال حاضر، اهداف حد گرمایش 1.5 درجه سانتیگراد COP28 توافق شده در پاریس در حال از دست دادن اهمیت هستند.

نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب و هوایی و انتشار دی‌اکسید کربن به مسائل مربوط به بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی و نگرانی‌های پیرامون دسترسی به فلزات، مواد معدنی و هیدروکربن‌ها تبدیل شده است.

در زیر سطح، مخالفت جهانی با استراتژی های فعلی انتقال انرژی در حال افزایش است، زیرا این رویکردها نه تنها انرژی و سیستم های اقتصادی جهانی را بی ثبات می کنند، بلکه زندگی روزمره اکثر شهروندان را نیز مختل می کنند.

این نکته قابل توجه و نگران کننده است که آژانس بین المللی انرژی تنها ارزیابی مختصری از پویایی های قدرت ژئوپلیتیکی در حال انجام، پویایی قدرت جهانی در حال تغییر، و بی ثباتی قابل توجهی که در حال حاضر در منطقه MENA مشاهده می شود، ارائه می دهد.

بدون شک، یک درگیری منطقه‌ای در خاورمیانه، با دخالت ایران یا حزب‌الله، نه تنها این پتانسیل را دارد که باعث افزایش فوری قیمت‌های هیدروکربن شود، بلکه تهدیدی قابل توجه برای زنجیره‌های تامین جهانی باشد.

یک جنگ تمام عیار، همراه با وضعیت چالش برانگیز در اوکراین به دلیل درگیری روسیه، و همچنین بحران در حال پیشروی چین و تایوان، می تواند پیامدهای منفی گسترده ای فراتر از آنچه در حال حاضر توسط آژانس انرژی OECD مورد توجه قرار می گیرد، داشته باشد.

آشفتگی در خاورمیانه نه تنها بر بازارهای جهانی نفت و گاز تأثیر می گذارد، بلکه امکان سنجی بیشتر پروژه های هیدروژن یا آمونیاک را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.

بدون سرمایه گذاری از خاورمیانه یا در داخل، سناریوهای انتقال انرژی آژانس بین المللی انرژی ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشند.

همزمان، روابط مناقشه‌آمیز بین آژانس بین‌المللی انرژی و اوپک در آستانه رسیدن به سطوح جدیدی از اختلاف است. انتشار گزارش آژانس بین‌المللی انرژی مدت کوتاهی پس از گزارش نسبتاً خوش‌بینانه اوپک در مورد بازار نفت، این تصور را به وجود می‌آورد که پاریس بدون دلایل قابل‌توجهی تلاش می‌کند تا بازارها را هشدار دهد.

شایان ذکر است که علیرغم سوگیری ذاتی، گزارش‌های اوپک از لحاظ تاریخی سطح بالاتری از دقت را در مقایسه با گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی در اوایل قرن بیست و یکم نشان داده‌اند.

حتی خوش بینانه ترین سناریوهای اوپک در مورد رشد تقاضای هیدروکربن نیز زودتر از حد انتظار محقق شده است. به نظر می رسد گزارش فعلی آژانس بین المللی انرژی شبیه نسخه مدرن گرگ گریان است.

این امکان وجود دارد که استراتژی اساسی پاریس و حامیان آن ایجاد ترس قابل توجه در بین سرمایه گذاران، از جمله مشتریان، باشد، به این امید که دیدگاه مغرضانه آنها به واقعیت تبدیل شود اما در حال حاضر چنین سناریویی بعید به نظر می رسد.

لازم است در نظر داشته باشید که آژانس بین المللی انرژی باید یک سناریوی روز رستاخیز برای هیدروکربن ها ارائه کند، زیرا در هفته های آینده با مخاطبان متفاوتی در دبی روبرو خواهد شد.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.