از زمانی که ایالات متحده به طور رسمی جنگ خود را در عراق در 31 دسامبر 2021 پایان داد، به دنبال راهی برای بازگشت به مناطق عظیم نفتی، اما نسبتاً دست نخورده نفت و گاز کشور عراق بوده است.

در نظم جدید بازار جهانی نفت، عراق این را به خوبی می‌داند و از آن زمان به‌دنبال استفاده از این نیاز به پول از سوی ایالات متحده بوده است.

بسیاری از تحلیلگران این بی میلی را به حمله ایالات متحده به عراق در سال 2003 یا ادامه حضور نظامی این کشور در آنجا تا سال 2011 مرتبط می دانند، اما اگرچه هیچ یک از این عوامل به جاه طلبی های ایالات متحده در عراق کمک نکرد، اما هیچ یک از آنها میخ نهایی را نکوبید.

این امر با خروج یکجانبه این کشور از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) - یا به صورت محاوره ای، توافق هسته ای - با ایران در می 2018 رخ داد.

میخ آخر تابوت (نیابت های اقتصادی و نظامی و ناقوس مرگ توافق با عراق) برای هر جاه طلبی ای که ایالات متحده در عراق داشت، خروج از برجام بود.

بازی‌هایی که از عراق و ایالات متحده در اطراف این وضعیت انجام می‌شود هفته گذشته دوباره دیده شد، اما مانند پایان لحظه شکوه زودگذر مکبث، این تهدیدها و ضد تهدیدها، پر از صدا و همراه با خشم هستند و هیچ اثری ندارند و در حال حاضر تمام شده است و ایالات متحده شکست خورده است.

هفته گذشته شاهد یک سری اظهارات از سوی ایالات متحده و عراق بودیم که در مورد این ایده بغداد مبنی بر اینکه عراق با عرضه نفت خود برای گاز و برقی که مدت‌هاست از ایران وارد می‌کرده است، بدهی خود را به ایران می پردازد.

این سیلی برای واشنگتن سنگین بود، زیرا ایالات متحده برای سال‌ها ده‌ها میلیارد دلار به عراق برای کمک به امور مالی خود به شرطی که این کشور واردات گاز خود را کاهش دهد، داده است و تا واردات برق ایران در نهایت به صفر برسد.

برای ایالات متحده، پایان دادن اتکای عراق به ایران برای تامین حدود 40 درصد از نیازهای شبکه برق خود (از طریق واردات گاز و برق) نقطه شروع بسیار خوبی برای شرکت‌های آمریکایی برای بازگشت به عراق برای شروع فصل جدید تجاری است.

در تاریخ دو کشور برای تشویق عراق به این منظور، ایالات متحده معافیت هایی را به این کشور برای ادامه واردات گاز و برق از ایران برای مدیریت این انتقال به دور از وابستگی به همسایه خود اعطا کرده است.

همراه با این معافیت‌ها، تزریق گسترده کمک‌های مالی ایالات متحده به عراق، معمولاً پس از بازدید از واشنگتن در ماه اوت یا سپتامبر هر سال توسط کسی که در آن زمان نخست‌وزیر عراق بود، برای درخواست پول برای نجات بودجه عراق بود.

دلیل اصلی اینکه چرا بودجه عراق هر سال نیاز به نجات دارد، فساد در مقیاس صنعتی است که در مرکز مدیریت بخش نفت این کشور نهفته است.

تا کنون، تکان دهنده ترین خیانت به اعتماد خوش بینانه ایالات متحده به عراق در این زمینه از جانب مصطفی الکاظمی بوده است.

او در رابطه خود با ایالات متحده چنان خوب رقصیده بود که در ماه مه 2020، واشنگتن به او پول بیشتری نسبت به قبل و طولانی ترین معافیت تا به حال - 120 روز - برای ادامه واردات گاز و برق از ایران به او داد، به شرطی که عراق از انجام این کار خودداری کند.

با این حال هنگامی که پول وصول شد و الکاظمی به سلامت به خاک خود بازگشت، عراق قراردادی دو ساله - طولانی ترین دوره تاریخ - با ایران امضا کرد تا واردات گاز و برق از ایران را ادامه دهد.

واشنگتن به مورگان اورتاگوس، سخنگوی وقت وزارت امور خارجه آمریکا اجازه داد از اتاقش خارج شود و به او اجازه پرواز به عراق را داد.

معافیت بعدی برای عراق نه تنها کوتاه ترین تاریخ تاریخ - 30 روز - بود، بلکه در کنفرانس مطبوعاتی که در آن اعلام شد، اورتاگوس اعلام کرد که ایالات متحده 20 نهاد مستقر در ایران و عراق را با تحریم های جدید ضربه می زند.

او از آنها به عنوان ابزاری برای انتقال پول به نیروی قدس نخبه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران نام برد.

وی افزود: این 20 شرکت به سوء استفاده از وابستگی عراق به ایران به عنوان منبع برق و گاز با قاچاق نفت ایران از طریق بندر ام قصر عراق و پولشویی از طریق شرکت‌های جبهه عراقی ادامه می‌دهند که این موضوع نیز درست است.

وی همچنین گفت که واشنگتن به شدت نگران است که عراق همچنان به عنوان مجرای نفت و گاز ایران عمل می کند تا راه خود را به بازارهای عمده صادراتی جهان باز کند و این نیز درست بود.

با وجود این حتی در پس‌زمینه این خیانت‌های خیره‌کننده، این ایده جدید از عراق بی‌سابقه‌ است.

با توجه به اظهار نظرهای محمد السودانی، نخست وزیر کنونی عراق، ممکن است تصور شود که بغداد این را می داند و اگر چنین باشد، ممکن است این آخرین ترفند در تلاش امسال برای دستیابی به معافیت دیگری باشد (از جمله اجازه دادن به این موضوع).

پرداخت‌های عراق از طریق سیستم بانکی ایران انجام می‌شود و السودانی گفت که عراق چاره‌ای جز شروع پرداخت به ایران ندارد.

واردات گاز و برق با نفت عراق به این دلیل است که تحریم‌های آمریکا علیه ایران، پرداخت‌های عراق را از طریق مسیرهای بانکی سنتی دشوار کرده است و السودانی همچنین گفت که چنین منابعی به دلیل قطع برق در سراسر عراق در طول گرمای تابستانی حیاتی است.

السودانی نیز دو تهدید پنهانی علیه آمریکا انجام داد. اولین مورد از طریق سازمان دولتی بازاریابی نفت عراق (SOMO) بود و این بود که چشم انداز بلندمدت تولید نفت این کشور می تواند از طریق این قرارداد مبادله نفت در برابر گاز با ایران به شدت آسیب ببیند.

برای تحقق شرایط قرارداد، عراق باید تولید را از بزرگترین میادین خود در جنوب تسریع بخشد، که می تواند به ساختار چاه ها آسیب برساند و طول عمر و بازده کلی تولید آنها را کاهش دهد.

تهدیدی که از این طریق برای ایالات متحده وجود دارد دوگانه است.

اول، این بدان معناست که اگر ایالات متحده به عراق بازگردد، بسیاری از میادین نفتی مهم آن به طور غیرقابل جبرانی آسیب خواهند دید و دوم، این بدان معناست که تولید نفت عراق در طول زمان کاهش می‌یابد، که باعث افزایش قیمت نفت می‌شود، چیزی که ایالات متحده و متحدانش نمی‌خواهند.

تهدید دوم از طریق وزیر نفت عراق، حیان عبدالغنی، این بود که چنین توافقی ممکن است منجر به همکاری بیشتر عراق و ایران در زمینه اکتشاف و توسعه میدان نفتی مشترک و تبادل خدمات فنی و مهندسی شود.

برای ایالات متحده، این بدان معناست که برخی از میادین اصلی عراق برای همیشه از هر یک از برنامه های توسعه آینده آن حذف می شوند و احتمالاً بدتر از آن مستقیماً تحت تأثیر چین قرار می گیرند.

کنترل موثر بر تمامی میادین نفت و گاز ایران در سال 2018 از طریق توافقنامه همکاری جامع 25 ساله ایران و چین به چین داده شد.

در حال حاضر، به نظر می رسد که ایالات متحده در حال گذراندن پنج مرحله غم و اندوه مرتبط با مرگ ایده اش برای عراق است: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش.

با قضاوت از آخرین اظهارنظر کوتاه وزارت خارجه ایالات متحده - معافیت مارس 2023، که توسط وزیر اعطا شد، به عراق اجازه می دهد برق از ایران خریداری کند - نه چیز دیگری - ممکن است هنوز در مرحله انکار باشد.

هنگامی که به قبول رسید، ممکن است از فرمت معمول این رقص ها پیروی کند و معافیت دیگری به عراق برای ادامه واردات گاز و برق از ایران، از جمله اجازه پرداخت هزینه آن از طریق روش های معمولی، اعطا کند و به آن اجازه دهد چند میلیارد دلار بیشتر، در آن زمان ممکن است انتظار داشته باشیم که عراق ایده معامله نفت در برابر گاز با ایران را کنار بگذارد – حداقل تا زمانی که این معافیت نیز تمام شود.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.