سود بی شمار غول‌های نفت و گاز جهان زمانی که آرامکو عربستان نتایج رکورد خود را در ماه آینده معرفی کند، از 200 میلیارد پوند عبور خواهد کرد - در حالی که غول انرژی تحت حمایت دولت در مسیر ثبت سودآورترین نتایج در تاریخ تجارت است.

نزدیک‌تر به خانه، BP و Shell از درآمدهای بزرگ خود پرده‌برداری کردند و به ترتیب سود سالانه 23 و 32 میلیارد پوندی را اعلام کردند که ناشی از افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی و افزایش تقاضای پس از همه‌گیری در سال گذشته بود.

زمانی که غول‌های انرژی تحت فشار قرار می‌گیرند، خود را به عنوان بازیگران اصلی در تلاش بریتانیا برای استقلال انرژی و دستیابی به اهداف بلندپروازانه اقلیمی خود قرار می‌دهند.

بریتیش پترولیوم و شل متعهد شده اند به ترتیب 18 و 25 میلیارد پوند در دهه جاری برای پروژه های انرژی داخلی، با تاکید بر توسعه انرژی صفر و کم کربن هزینه کنند.

بریتیش پترولیوم قراردادهایی برای توسعه باد دریایی در دریای ایرلند و دریای شمال برای تامین انرژی شش میلیون خانه، در کنار تعهدات هزینه‌کردن برای هیدروژن آبی و سبز در تی‌ساید و تعهد یک میلیارد پوندی برای افزایش شارژ خودروهای الکتریکی در سراسر کشور به توافق رسیده است.

Shell از چندین طرح بادی و هیدروژن آبی دریایی مستقر در بریتانیا از جمله 5 گیگاوات توربین های بادی دریایی شناور و پروژه هیدروژن آبی با Uniper در منطقه هامبر حمایت می کند.

با این حال به نظر می‌رسد که این جاه‌طلبی‌های آینده با هزینه‌های امروزی به خوبی برآورده نشده است، بریتیش پترولیوم در سال گذشته حدود 30 درصد (4.1 میلیارد پوند) از مخارج سرمایه ای خود را در سراسر جهان برای پروژه های کم کربن و انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کند.

این کشور قصد دارد تا سال 2025، 40 درصد از کل هزینه‌ها را برای پروژه‌های انرژی سبز اختصاص دهد و هدف آن این است که در سال 2030 حدود 50 درصد - یا 5.9 تا 7.5 میلیارد پوند - باشد.

با این حال اندی مایر، تحلیلگر انرژی در اندیشکده بازار آزاد، مؤسسه امور اقتصادی، استدلال می‌کند که انتقاد از BP و شل به دلیل تردید آنها برای سرمایه‌گذاری در بازاری بی‌ثبات که در آن رژیم نظارتی بارها در سال‌های اخیر تغییر کرده است، ناعادلانه است.

ما در حال حاضر سه مالیات فوق العاده در دریای شمال داریم که نرخ آنها در 21 سال گذشته هشت بار تغییر کرده است، از جمله دو بار در سال گذشته، اینها سیاست‌های مالیاتی و هزینه‌ای جمهوری‌های موز هستند، نه رژیم‌های سرمایه‌گذاری پایدار.

آنها نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری‌های امروزی می‌تواند فردا غارت شود، چه در نفت و گاز، چه در مزارع بادی، هیدروژن و جذب کربن.

نهاد صنعتی Offshore Energies UK تاکید کرد که به عنوان بخشی از قرارداد انتقالی دریای شمال بین صنعت و دولت برای کربن زدایی این بخش، تولیدکنندگان سوخت فسیلی متعهد شده اند تا پایان دهه 14 تا 16 میلیارد پوند در فناوری های انرژی جدید هزینه کنند.

ویل وبستر، مدیر سیاست انرژی استدلال کرد که این طرح با افزایش مالیات بادآورده تضعیف شده است - که اکنون 35 درصد بالاتر از نرخ مالیات ویژه شرکتی 40 درصد تعیین شده است.

او گفت: هنوز بین دولت آینده انرژی سبز که به سمت آن کار می‌کند و رژیم مالی نامشخصی که از طریق طرح‌هایی مانند مالیات سود انرژی اجرا می‌شود، وجود دارد که ما در تلاش هستیم تا به آن رسیدگی کنیم.

شرکت‌ها به اعتماد بلندمدت به سیستم مالیاتی نیاز دارند تا اطمینان حاصل کنند که تصمیم‌های سرمایه‌گذاری تجدیدپذیری که اکنون می‌گیرند، پنج یا ده سال بعد، زمانی که پروژه‌ها به ثمر می‌رسند، همچنان قابل اجرا هستند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.