رونق عظیم انرژی پاک چین همزمان با افزایش شدید انرژی زغال‌سنگ آشکار شده است و بار دیگر ثابت می‌کند که نقش پیشرو این کشور در هزینه‌های انرژی پاک، به جای تعهد به پاکسازی ردپای کربن، به امنیت انرژی مربوط می‌شود.

چین پس از ایالات متحده دومین اقتصاد بزرگ جهان را دارد، اما بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ای در جهان است، این بدان معناست که چین می‌تواند توانایی جهان برای دستیابی به اهداف جهانی آب و هوا و اهداف انتشار گازهای گلخانه‌ای را ایجاد کند یا از بین ببرد.

اینکه آیا این اتفاق می افتد یا نه، به شدت به دو پیشرفت گسترده در بخش انرژی چین بستگی دارد: افزایش ظرفیت تولید انرژی های تجدیدپذیر و کاهش اتکای شدید این کشور به سوخت های فسیلی، و به ویژه نیروی زغال سنگ.

چین اولین الزام - هزینه انرژی پاک - را از پارک حذف می کند. مورد دوم - زغال سنگ - ثابت کرده است که در دستور کار رئیس جمهور شی جین پینگ نسبتاً پایین است. این دوگانگی آشکار است: چین در عین حال رهبر بلامنازع انقلاب انرژی پاک و بزرگترین سوزان زغال سنگ در جهان است.

بر اساس تجزیه و تحلیل اخیر بلومبرگ NEF، چین مسئول تقریباً نیمی از هزینه های جهانی در بخش انرژی های تجدیدپذیر در سال گذشته بوده است که به رقم عظیم 546 میلیارد دلار رسیده است.

این سه برابر بیشتر از دومین بلوک پر هزینه، که اتحادیه اروپا با ۱۸۰ میلیارد دلار بود، و تقریباً چهار برابر ۱۴۱ میلیارد دلاری است که ایالات متحده هزینه کرده است. طبق گزارش WEF 2022، چین، ایالات متحده و اتحادیه اروپا با هم مسئول بیش از 80 درصد از هزینه های انرژی پاک جهانی در سال بودند.

اما همزمان که چین رکوردهای مخارج سبز را شکست و پیشرفت خیره کننده در زمینه انرژی های تجدید پذیر داشت، پکن 106 گیگاوات ظرفیت انرژی جدید زغال سنگ را روشن کرد - افزایشی چهار برابری نسبت به سال 2021. 106 گیگاوات معادل 100 انرژی بزرگ است.

گیاهان طبق گزارش CNBC واضح است که تمام هزینه های انرژی چین تبعیض آمیز نیست. آنها سعی می کنند هر نوع ظرفیت انرژی را که می توانند، با حداکثر سرعتی که می توانند ایجاد کنند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.