تحریمهای غرب و تغییرات آبوهوایی مسکو را وادار میکند تا رویایی را تحقق بخشد که قدمت سه قرن به زمان تزار پیتر کبیر بازمیگردد، مسیری تماماً آبی از دریای بارنتس به اقیانوس آرام از طریق آبهای ساحلی روسیه در قطب شمال.
ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه در 17 مه طی یک کنفرانس ویدئویی کرملین به شرکتکنندگان تاکید کرد که مسیر دریای شمال (NSR) برای روسیه بسیار مهم شده است زیرا تغییرات آب و هوایی فرصتهای بیشتری برای کشتیرانی در مسیر قطب شمال ایجاد کرده است، کوتاهترین ارتباط دریایی بین آسیا و اروپا، پوتین گفت: ما باید به آینده فکر کنیم.
NSR در حال باز شدن است، چه خوب باشد چه بد، در حال وقوع است.
در حالی که کشتیها برای قرنها بخشهایی از خط ساحلی قطب شمال روسیه را طی کردهاند، شرایط آب و هوایی شدید و دریا مانع از سفر از دریای بارنتس به اقیانوس آرام شده است، زیرا دریانوردان با موانع متعددی از طوفانهای شدید تا یخهای غیرقابل نفوذ مواجه شدهاند.
پیشرفت های تکنولوژیکی باعث شد که دریانوردی از طریق دریاهای روسیه در قطب شمال امکان پذیر باشد.
توسعه یخ شکن های بدنه فولادی و اختراع رادیو همراه با توسعه موتورهای بخار قوی دریایی، امکان توسعه NSR را به عنوان یک بزرگراه حمل و نقل باز کرد.
در 28 ژوئیه 1932، یخ شکن شوروی الکساندر سیبیریاکوف آرخانگلسک را با یک اکسپدیشن شوروی به رهبری اتو شمیت ترک کرد و اولین کشتی بود که در همان تابستان بدون زمستان گذرانی (منطقه قطبی-روسیه) از آرخانگلسک به سمت تنگه برینگ حرکت کرد.
پس از این سفر تاریخی، مقامات اتحاد جماهیر شوروی مجموعهای از پروازهای آزمایشی را آغاز کردند، و در سال 1935، NSR را به روی کشتیهای تجاری باز کردند، مشکلات ناوبری و اقلیمی شدید این گذرگاه با توسعه شبکه راهآهن شوروی گسترده همراه شد و مسیر را به سختی مورد استفاده قرار داد.
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 باعث شد که دولت جدید روسیه مشتاق افزایش تعامل اقتصادی خود با جهان خارج باشد و راه های حمل و نقلی را که قبلا بسته شده بود باز کند و این شامل NSR کم استفاده بود که تحت کنترل Rosatomflot قرار گرفت.
در این مورد، شرکت روسی تنها ناوگان یخ شکن هسته ای جهان را برای باز کردن خط ساحلی قطب شمال روسیه ساخته بود.
برای تحریک حملونقل در امتداد NSR در داخل روسیه، در سال 2022، Rosatomflot یک خط ساحلی منظم بین مورمانسک و کامچاتکا راهاندازی کرد، در حال حاضر محموله اصلی NSR عمدتاً از فرآورده های نفتی تشکیل شده است، اما اپراتورهای این مسیر امیدوارند گزینه های حمل بار در آینده را برای محصولات کشاورزی و ماهی گسترش دهند.
تحریمهای سختگیرانهتر ناشی از عملیات نظامی ویژه پوتین (SVO) علیه اوکراین، جستجوی دولت روسیه برای گزینههای صادراتی مصون از اختلالات خارجی را تشدید کرده است و توسعه بیشتر NSR را در اولویت قرار داده است.
الکسی لیخاچف، مدیرعامل روس اتم در دیدار با پوتین تاکید کرد: ما به همراه نواتک قصد داریم در اوایل سال آینده ناوبری را در طول سال در بخش شرقی NSR راه اندازی کنیم و به نوبه خود، الکسی چکونکوف، وزیر توسعه خاور دور روسیه و قطب شمال، گزارش داد که ترافیک بار در امتداد NSR از 4 میلیون تن در سال 2014 به 34 میلیون تن در سال 2022 افزایش یافته است.
از آنجایی که NSR کوتاهترین مسیر دریایی بین اروپا و آسیا است، با جذابیت افزوده بودن تنها در آبهای سرزمینی روسیه، کرملین انتظار علاقه بینالمللی قابل توجهی را در میان کشورهای تشنه انرژی آسیایی برای استفاده از این گذرگاه دارد، از جمله چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و آسیای جنوب شرقی - با وجود تهدید تحریم ها.
دولت روسیه امیدوار است که NSR در نهایت با سایر مسیرهای جهانی برای رسیدن به همان سطح تنگه مالاکا، سنگاپور، پاناما و کانال سوئز، به ویژه برای پکن، دهلی نو و دولتهای آسیا و اقیانوسیه رقابت کند.
در دهه گذشته، چین تلاش هایی را برای تعیین پتانسیل NSR انجام داده است. از سال 2013، کشتیرانی COSCO، بزرگترین شرکت کشتیرانی چین، بیش از 20 سفر ترانزیت در طول مسیر را با اسکورت یخ شکن های هسته ای Rosatomflot روسی انجام داده است.
وانگ ونلی، سرکنسول جمهوری خلق چین در سن پترزبورگ، برای ارزیابی سودمندی آینده NSR برای پکن، با فرماندار منطقه مورمانسک، آندری چیبیس، ابراز علاقه کرد و خاطرنشان کرد که منطقه مورمانسک پتانسیل زیادی برای همکاری دارد. توسعه و تنوع روابط تجاری با شرکای چینی فراتر از واردات انرژی.
تا پایان سال 2022، چین در میان شرکای تجاری منطقه مورمانسک در رتبه چهارم قرار گرفت، زیرا از سال 2019، صادرات 240 درصد رشد کرده بود.
با این وجود، بسیاری از مشکلات مانع از تبدیل NSR به یک مسیر دریایی قابل دوام در تمام طول سال می شود، قبل از اینکه رویای شمیت به واقعیت تبدیل شود، از ساخت یخ شکن های بیشتر تا بهبود بنادر در امتداد خط ساحلی قطب شمال روسیه.
فراتر از ملاحظات اقتصادی، توسعه بخش شرقی مسیر در مقایسه با بخش غربی آن با شرایط یخ شدیدتر، اعماق کم و موارد دیگر محدود شده است.
چکونکوف به دلیل 11 دور تحریمهای ناخواسته غرب، گفت که هدف وزارتش این است که اطمینان حاصل شود که NSR میتواند تا 100 میلیون تن تا سال 2026 و 200 میلیون تن تا سال 2030 ترانزیت کند. علاقه آینده چین به NSR فقط میتواند این مقادیر را افزایش دهد.
با توجه به اینکه برای پکن، NSR تنها کریدور حمل و نقل دریایی ایمن تضمین شده است، اگر ایالات متحده و متحدانش تلاش کنند راه های تجاری چین در اقیانوس آرام را مسدود کنند، تنها چیزی که باقی می ماند چانه زنی بر سر قیمت هاست.