استفاده از سوخت هوانوردی پایدار (SAF) که از زیست توده به دست می‌آید، در مقایسه با نفت سفید مشتق شده از سوخت‌های فسیلی، می‌تواند منجر به کاهش 80 درصدی انتشار CO2 و همچنین ذرات و گوگرد کمتر شود.

بر اساس مقررات فعلی، اکثر SAF ها برای ترکیب تا 50٪ با نفت سفید گواهینامه دارند.

فقدان زیرساخت‌ها و زنجیره‌های تامین مناسب به این معنی است که استفاده از SAF کمتر از 1٪ پروازها را در سطح جهان تشکیل می‌دهد، اما فشارهای زیست‌محیطی که دولت‌ها و صنعت هوانوردی با آن مواجه هستند، به دنبال تغییر این موضوع هستند.

بر اساس گزارش موضوعی گلوبال دیتا ESG در هوافضا و دفاع، دفاع 50 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای توسط دولت مرکزی بریتانیا را تشکیل می دهد.

بنابراین، برای دستیابی به اهداف خالص صفر تا سال 2050، فشار فزاینده ای برای کاهش آن وجود خواهد داشت.

در حالی که هواپیماهای هیدروژنی و الکتریکی هر دو فناوری‌های امیدوارکننده هستند، هر دو فناوری‌های آینده هستند بنابراین نمی‌توان از آنها برای کاهش انتشار فعلی استفاده کرد.

در مقابل، SAF قبلاً ده سال است که مورد استفاده قرار گرفته است با این حال، سرمایه گذاری سنگین مورد نیاز مانع از استفاده گسترده از آن شده است.

Rebecca Tearle، کارآموز در GlobalData می‌گوید: موفقیت در تحقیق در مورد موتورهای جت 100% SAF توسط شرکت‌هایی مانند ایرباس و رولز رویس می‌تواند به SAF اجازه دهد حتی با معرفی هواپیماهای هیدروژنی و الکتریکی که نیاز به ذخیره‌سازی ویژه دارند، جایگاه قوی خود را حفظ کند.

مخازن یا باتری هایی که به طور قابل توجهی به وزن هواپیما می افزایند.

همچنین بسیار محتمل است که فناوری فعلی به جای نیاز به زیرساخت های کاملاً جدید، قابل تغییر یا تغییر حداقلی باشد.

اخبار اخیر در مورد یک طرح کمک مالی 15 میلیون پوندی که توسط شورای جت زیرو انگلستان اجرا می شود، به نظر می رسد تولید در مقیاس از زباله های خانگی را توسعه دهد، گامی در جهت درست است.

اگر به درستی روی آن سرمایه گذاری شود، SAF پتانسیل زیادی برای رشد دارد، زیرا راه حل فعلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای هواپیما است.

در حالی که هواپیماهای برقی و هیدروژنی نقطه عطف بزرگی برای صنعت خواهند بود، چنین فناوری قبل از اینکه بتواند به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد نیاز به توسعه بیشتر دارد.

این سه فناوری مجزا مزایای خاص خود را خواهند داشت و هواپیماهای آینده احتمالاً سوخت مناسبی برای کاربرد خود خواهند داشت.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.