با رشد انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی باد و خورشید، ذخیره انرژی برای ماه‌ها - نه فقط چند ساعت - برای تضمین برق شبکه‌ای قابل اعتماد حیاتی است، ذخیره‌سازی سنتی لیتیوم-یون و هیدرو پمپ‌شده از نظر مقرون‌به‌صرفه بودن، مقیاس‌پذیری یا تأثیر زیست‌محیطی در مورد نیازهای بلندمدت، ناکافی است.
سیستم ذخیره‌سازی انرژی ژئومکانیکی شرکت کوئیدنت انرژی با ذخیره آب تحت فشار در زیر زمین، نویدبخش یک پیشرفت است و آزمایش‌های اخیر پتانسیل تجاری بالایی را نشان می‌دهند.
با افزایش وابستگی جهان به انرژی‌های تجدیدپذیر متغیر، ذخیره‌سازی انرژی به طور فزاینده‌ای به یک ستون ضروری امنیت انرژی تبدیل می‌شود و در حال حاضر، ذخیره‌سازی انرژی تحت سلطه باتری‌های لیتیوم-یون است، اما این باتری‌ها انرژی را برای چند ساعت نگه می‌دارند، در حالی که حفظ پایداری شبکه در یک سناریوی ۱۰۰٪ تجدیدپذیر، به فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی نیاز دارد که بتوانند انرژی را برای چند ماه، اگر نگوییم بیشتر، نگه دارند.
انرژی باد و خورشید، که سریع‌ترین منابع انرژی در حال رشد در جهان هستند، هر دو اشکال متغیر انرژی هستند - به این معنی که سطح تولید آنها با توجه به آب و هوا، زمان روز و فصول متفاوت است.
برای حفظ جریان ثابت انرژی به و از شبکه‌های برق، ذخیره‌سازی انرژی برای جذب انرژی اضافی هنگام تابش خورشید و وزش باد و بازگرداندن آن انرژی به شبکه در هنگام افزایش تقاضا نسبت عرضه، ضروری است.
اگرچه ذخیره‌سازی کوتاه‌مدت انرژی در این ظرفیت به صورت روزانه بسیار مفید است، اما نمی‌تواند مسائل عمیق‌تر فصلی و الگوهای آب و هوایی بلندمدت را برطرف کند و به گفته مجله PV، ذخیره انرژی کم‌هزینه و بلندمدت، هدف نهایی در تبدیل انرژی خورشیدی متناوب به تولید حرارتی بار پایه بوده است.
به همین دلیل، ذخیره‌سازی انرژی - و به‌ویژه ذخیره‌سازی انرژی بلندمدت - به طور فزاینده‌ای به یک بازار حیاتی و بخش هیجان‌انگیز برای تحقیق و توسعه نوآورانه تبدیل می‌شود.
تا سال ۲۰۲۲، اندازه بازار سیستم ذخیره‌سازی انرژی ۱۹۸.۸ میلیارد دلار ارزش‌گذاری شده بود و در کوتاه‌مدت، شرکت Allied Market Research تخمین می‌زند که این رقم تا سال ۲۰۳۲ به ۳۲۹.۱ میلیارد دلار خواهد رسید و نرخ رشد مرکب سالانه آن از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲، ۵.۲ درصد خواهد بود.
فناوری‌های مختلف زیادی برای یافتن دستورالعمل ایده‌آل برای ذخیره‌سازی انرژی مقرون‌به‌صرفه و مقیاس‌پذیر رقابت می‌کنند که یکی از مدعیان اصلی برای ذخیره‌سازی بلندمدت انرژی، ذخیره‌سازی برق آبی پمپ‌شده است که از پمپ‌ها برای انتقال آب به سمت بالا استفاده می‌کند، جایی که تا زمان نیاز به انرژی، آب در آنجا نگه داشته می‌شود.
در این مرحله، آب آزاد می‌شود تا به سمت پایین جریان یابد و یک توربین را بچرخاند تا برق تولید کند ولی برق آبی پمپ‌شده ساده و در حال حاضر در حال استفاده است، اما دارای معایب جدی است، به‌ویژه طرفداران محیط زیست در این مورد اختلاف نظر دارند، زیرا ذخیره‌سازی انرژی برای شبکه‌های ۱۰۰٪ تجدیدپذیر بسیار مهم است، اما سدهای عظیم مرتبط با پروژه‌های برق آبی پمپ‌شده، خود نوعی فاجعه زیست‌محیطی هستند.
حتی حامیان سرسخت سوخت‌های فسیلی به اندازه کافی به ذخیره‌سازی انرژی بلندمدت علاقه‌مند هستند که پول زیادی را به استارتاپ‌های بالقوه یونیکورن تزریق کنند - و یکی از این شرکت‌های نوظهور، شرکت تگزاسی کوئیدنت انرژی است.
کوئیدنت قصد دارد با پمپاژ آب با فشار بسیار بالا به داخل زمین، که می‌تواند ماه‌ها آن را در خود نگه دارد، از زمین به عنوان یک باتری عظیم استفاده کند، این روش جدید به عنوان فناوری ذخیره‌سازی انرژی ژئومکانیکی (GES) شناخته می‌شود.
آنها امیدوارند که این تغییر حلقه بسته در ذخیره‌سازی سنتی برق آبی، سرانجام رمز ذخیره‌سازی انرژی بلندمدت ارزان و قابل اعتماد را بشکند.
و تاکنون، آزمایش‌های این شرکت بسیار بسیار امیدوارکننده به نظر می‌رسد و در واقع، این شرکت مستقر در هوستون می‌گوید که آزمایش عملکردی در مقیاس مگاوات ساعت و آزمایش طول عمر شتاب‌یافته آن نشان می‌دهد که GES می‌تواند ذخیره‌سازی انرژی در مقیاس شبکه را در بازه‌های زمانی طولانی فراهم کند.
جو ژو، مدیر اجرایی کوئیدنت انرژی، در مصاحبه‌ای با پاور گفت: دستیابی به این سطح از عملکرد و مقیاس، نقطه عطفی در توسعه فناوری GES توسط ما است.
در واقع، ذخیره‌سازی انرژی در حال تبدیل شدن به کسب و کار تریلیون دلاری بعدی انرژی پاک است و رقابت برای یافتن یک راه‌حل ذخیره‌سازی بلندمدت، شدید است.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
