پیش بینی می شود جمعیت جنوب صحرای آفریقا تا سال 2050 دو برابر شود که منجر به افزایش پیش بینی شده تقاضای انرژی تا سه برابر در دهه آینده و افزایش ده برابری ظرفیت تولید برق تا سال 2065 می شود.
برق رسانی به آفریقا یکی از مهم ترین چالش ها (و فرصت های اقتصادی امیدوارکننده) انتقال انرژی پاک جهانی خواهد بود. جمعیت جنوب صحرای آفریقا سریعترین رشد را در جهان دارد که انتظار میرود تا سال 2050 دو برابر شود.
اگر بخواهیم این چشمانداز را در نظر بگیریم، تا اواسط قرن از هر چهار نفر در این سیاره، یک نفر در جنوب صحرای آفریقا خواهد بود.
با توجه به اهمیت جمعیت آفریقا در صحنه جهانی، و نیاز به اتصال این مردم به انرژی پاک و قابل اعتماد، این قاره چالش مهمی برای اهداف آب و هوایی در مقیاس جهانی است.
با رشد و صنعتی شدن کشورهای جنوب صحرای آفریقا، انتظار میرود تقاضای انرژی آفریقا در دهه آینده یک سوم افزایش یابد. برآورده ساختن این تقاضا نیازمند افزایش ده برابری ظرفیت تولید برق تا سال 2065 است. مشکل اینجاست که برای پیروی از الزامات کربن زدایی، آفریقا باید از مرحله بعدی توسعه در سفر اقتصادی یک کشور فقیر جهش کند.
امروزه 600 میلیون نفر در سراسر قاره آفریقا هنوز به انرژی دسترسی ندارند
اما در حالی که اکثر اقتصادها این بخت خوب را داشتند که اقتصادهای خود را در دوره ای توسعه دهند که هیچ گونه فشاری برای سوزاندن سوخت های فسیلی وجود نداشت، رهبران آفریقایی با ضرورت ضروری و تقریباً بی سابقه ای روبرو هستند که مستقیماً به سمت پیشرفته (و به طور نسبی) حرکت کنند. گران) فناوری های سبز.
طعنه آمیز این است که در حالی که آفریقا بزرگترین تمرکز فقر انرژی در جهان امروز است، همچنین یکی از مهم ترین بازارها برای پتانسیل رشد تولید انرژی های تجدیدپذیر را نشان می دهد.
این قاره از نظر گاز طبیعی بسیار غنی است (که پله ای برای دور شدن از سوخت های فسیلی کثیف تر مانند زغال سنگ و نفت در نظر گرفته می شود)، همچنین آفتاب فراوان، باد و مواد معدنی بسیار کمیاب زمین مانند لیتیوم و کبالت که ضروری هستند.
اجزای فنآوریهای تجدیدپذیر از جمله پنلهای خورشیدی فتوولتائیک و باتریهای لیتیوم یونی برای وسایل نقلیه الکتریکی و ذخیرهسازی انرژیهای تجدیدپذیر.
سرمایه گذاران خارجی در حال حاضر سیل آفریقا را به منظور توسعه منابع انرژی به منظور تقویت امنیت انرژی خود دارند. روسیه و چین سالهاست که در رقابتی برای تسلط بر منطقه، در بازارهای نوظهور انرژی آفریقا سرمایهگذاری میکنند، و کشورهای اروپایی به طور فزایندهای به شمال آفریقا فشار میآورند تا مزارع خورشیدی در مقیاس انبوه در صحرای صحرا بسازند.
اکنون، پس از دههها کاهش، تولید در جنوب صحرای آفریقا روندی صعودی دارد و پنل های خورشیدی ساخته شده در آفریقا در حال حاضر با پنلهای ساخته شده در چین رقابتی از نظر هزینه دارند.
در حالی که آفریقا کاملاً تضمین شده است که چیز بزرگ بعدی در بازارهای جهانی انرژی خواهد بود، با این حال، هیچ تضمینی وجود ندارد که این ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر جدید، تقاضای عظیم و فوری شبکه های انرژی خود آفریقا را برآورده کند در عوض، زنجیرههای تامین انرژی تجدیدپذیر توسط کشورهای خارجی ایجاد میشوند تا نیازهای آن کشورهای خارجی را تامین کنند. این یک معضل است.
آفریقا به شدت به پول ارائه شده از طریق چنین قراردادهایی نیاز دارد، اما همچنین به شدت به تمام انرژی که می تواند به دست آورد نیاز دارد. به هر حال، نیمی از جمعیت این قاره فاقد دسترسی قابل اعتماد به انرژی هستند که مانعی اساسی برای توسعه است.
علاوه بر این، آن منابع انرژی تجدیدپذیر یک بخش کاملاً ضروری از توانایی آفریقا برای دستیابی به اهداف کربن زدایی و سوختهای فسیلی جهشی هستند - که یک سود خالص برای کل سیاره است. اما مسئله، بار دیگر، پول است.
کشورهای ثروتمند برای توسعه این زنجیره های تامین (برای نیازهای خود) پول دارند - اما برای رهبران آفریقایی، این داستان دیگری است.
مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Scientific Reports محاسبه میکند که ارزانترین هزینه سرمایهگذاری از همه سناریوهای موردی که میتواند به یک شبکه انرژی تجدیدپذیر در آفریقا دست یابد، 298 میلیارد دلار است.