قطر با توجه به موقعیت جغرافیایی خود، با عربستان سعودی در یک طرف و ایران در سوی دیگر، یک اقدام دیپلماتیک ظریف تعادل بین دو قدرت بزرگ خاورمیانه و حامیان اصلی ابرقدرت آنها انجام داده است.
در مورد عربستان سعودی، پشتیبان اصلی ابرقدرت آن برای چندین دهه، ایالات متحده بود، و در مورد ایران در همان دوره، روسیه و بعداً چین نیز بودند، به نظر می رسد اخیراً عربستان سعودی نیز به سمت این محور چین-روسیه حرکت کرده است.
با این وجود، به نظر می رسد که قطر تا حد زیادی به تفاهم غیررسمی که پس از تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه 2022 با ایالات متحده حاصل شده بود، پایبند است، که قرار بود منابع جدید حیاتی گاز را برای غرب برای جایگزینی گاز از دست رفته از روسیه فراهم کند.
این موضوع بار دیگر در تقسیم سهام اخیر در پروژه توسعه بخش شمال شرق قطر (NFE) مشهود است.
به طور خاص، هفته گذشته شاهد بودیم که شرکت نفت و شیمی چین (سینوپک) قراردادی را با قطر انرژی برای به دست آوردن 1.25 درصد از سهام پروژه توسعه NFE امضا کرد و این پروژه کلید برنامه های قطر برای افزایش ظرفیت صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) خود از 77 میلیون تن در هر سال تا سال 2026 به 110 میلیون تن در سال (mtpy) است.
سهم 1.25 درصدی پروژه توسعه NFE ناشی از بهره 5 درصدی در یکی از قطارهای LNG (تاسیسات مایع سازی و تصفیه) است که ظرفیت هر یک از آنها 8 میلیون تن در هر ساعت خواهد بود.
با توجه به افزایش چشمگیر قراردادهای گازی بین دو کشور در پیش از حمله روسیه به اوکراین در سال گذشته و در مراحل اولیه آن، همیشه یک معامله بزرگ در NFE قطر برای یک شرکت بزرگ چینی محتمل بود.
در واقع، از یک سال قبل از تهاجم، چین درگیر فعالیت های زیادی برای گسترش منابع و روش های تامین گاز خود بود.
این به طور جدی با یک سری معاملات عمده با قطر، بزرگترین تامین کننده LNG در جهان، آغاز شد که با قرارداد خرید و فروش 10 ساله سینوپک و قطر پترولیوم برای 2 میلیون تن در هر ساعت LNG آغاز شد.
در دسامبر 2021 قراردادی بین قطر انرژی و شرکت گاز طبیعی گروه انرژی گوانگدونگ برای 1 میلیون تن در هر ماه عرضه LNG منعقد شد که از سال 2024 شروع شده و در سال 2034 به پایان می رسد، اگرچه می توان آن را تمدید کرد.