جنگ اوکراین و روسیه جریان نفتکشهای نفت خام را طی سال گذشته تغییر مسیر داده است که معادل سود بیشتر برای مالکان کشتی است، اما روند صعودی به طور مساوی پخش نشده است.
تانکرهای متوسط نفت خام ذینفعان بزرگ بوده اند و نه تنها پایانه های صادرات نفت خام روسیه نمی توانند نفتکش های بزرگتر را اداره کنند.
یک الگوی حمل و نقل بسیار غیرمعمول برای صادرات نفت خام ایالات متحده پدیدار شده است که یک باد مخالف جنگی دیگر برای صاحبان تناژ بزرگتر ایجاد کرده است.
قبل از جنگ، صادرات نفت خام ایالات متحده به اروپا با کشتی های Aframaxes (تانکرهای با ظرفیت 750000 بشکه) سایز متوسط و Suezmaxes (1 میلیون بشکه) بارگیری می شد اما بعد از جنگ صادرات نفت خام ایالات متحده به آسیا بر روی کشتی های حامل نفت خام بسیار بزرگ (VLCCs؛ 2 میلیون بشکه) بارگیری شد.
اروپا واردات نفت خام خود از ایالات متحده را در پی تهاجم افزایش داد و جایگزین واردات دریایی از روسیه شد که از 5 دسامبر ممنوع شده است و بخش اعظم حجم فزاینده اروپا از ایالات متحده روی VLCCها نقل مکان کرده است، نه تانکرهای سایز متوسط - مدلی حمل و نقل که قبل از حمله روسیه به اوکراین بسیار نادر بود.
اریک بروخویزن، مدیر تحقیقات دریایی در Poten & Partners، در گزارشی در روز جمعه نوشت: تقریباً تمام فروش اضافی [ایالات متحده] به اروپا با VLCC انجام شد.
تقاضای تانکر بر حسب تن مایل اندازه گیری می شود: حجم ضربدر مسافت، اگر کشتیها به مسیرهای کوتاهتر روی بیاورند، برای تقاضا، و بنابراین، برای نرخهای لحظهای منفی است و VLCCها تجارت کوتاهمدت آمریکا و اروپا یعنی Aframaxes و Suezmaxes را آدمخواری کردهاند.
به طور همزمان، چین واردات از روسیه را افزایش داده است و تقاضای چین برای صادرات طولانی مدت ایالات متحده را محدود کرده است. هر دو برای مسافت سفر VLCC منفی هستند.
کارگزاری کشتی BRS روز دوشنبه گفت: مشکل این است که تعداد VLCC های بیشتری به اقیانوس اطلس می رسند تا خروج، آخرین داده ها نشان می دهد که 108 VLCC در حال حاضر در غرب سوئز تجارت می کنند و هر روز تعداد بیشتری از آنها وارد می شوند و بازار نفتکش های آتلانتیک را رقابتی تر می کند.